Queridos amigos

De afgelopen weken is er veel gebeurd. Zoals jullie hebben gemerkt heb ik ook geen tijd gehad om een verhaal te schrijven. Ik ben veel aan het werk en ben daarna vaak te moe om nog een blog te maken. Op m’n stage is er veel gebeurd en gelukkig ook veel veranderd. De afgelopen twee weken ongeveer hebben we ook al regelmatig te maken met aardbevingen. Sommige voelen we hier in San Juan en sommige niet, maar de aardbevingen die we hier voelen zijn tot nu toe nog niet gevaarlijk geweest. Het epicentrum ligt in het meer van Managua en dus zijn de aardbevingen in Managua en omgeving veel heftiger. De aardbevingen worden goed in de gaten gehouden door de meteorologen en iedereen wordt goed op de hoogte gehouden. De president heeft de scholen ook al een aantal dagen gesloten uit voorzorg.

Bij m’n gastgezin heb ik het nog steeds heel erg naar m’n zin. Het zijn ontzettend lieve mensen en m’n hostzus probeert me zoveel mogelijk kennis te laten maken met Nicaragua, zowel in de plekken en evenementen als het eten en drinken (en ze hebben nogal wat typische gerechten en drankjes :S). Mijn hostzus werkt voor de toeristische organisatie van Nicaragua en weet daardoor alle leuke plekken en evenementen die gehouden worden. Zo zijn we laatst met alle vrouwen van de familie naar de haven van Managua gegaan waar een evenement was met allemaal eet kraampjes met typische gerechten uit alle regio’s van Nicaragua en de folklorische dansen werden getoond. In de haven zijn standaard allemaal kraampjes en restaurantjes, echt heel veel. We hebben rondgekeken bij het evenement en hebben bij een restaurantje biertjes gedronken.

Semana Santa (Pasen) is het belangrijkste feest van het jaar in Nicaragua. (Bijna) iedereen heeft hier die week de hele week vrij. Er zijn elke dag diensten in de kerken en er worden heel veel optochten gehouden door de straten van die stad of dat dorp. M’n hostzus heeft me een aantal keren meegenomen naar de verschillende kerken hier in de buurt, wat totaal anders eraan toe gaat dan in Nederland. Iedereen kan hier gewoon in en uit lopen wanneer hij wil en gewoon in normale kleding (en zelfs op slippers) komen, je kan met je mobiel spelen en tijdens de paasdiensten kregen ze koffie en een broodje. Het was wel qua mis heel erg ouderwets denk ik, want de mensen die op de verhoging stonden en de mis deden hadden echt van die kledij aan en ging heel officieel, zoals je dat in films ziet. Wel heel interessant om te zien. Het was ook super druk hier in de kerk, want zelfs een heleboel mensen stonden buiten de kerk. Ook heb ik meegelopen met een paar paastochten. Ik vond het heel erg leuk dat Maria me daarmee naartoe nam om het me te laten zien en meemaken, maar ik vond het meelopen met die tochten niet echt een prettige belevenis. Er zijn heel veel mensen die meelopen en het gaat echt op een slakkentempo dus je kan amper een stap verzetten en er zijn ook van die bands met instrumenten die in de optocht meelopen. Op een gegeven moment liep ik pal voor die band en dan is het echt een getetter. Maar de keren dat ik aan de zijkant stond te kijken naar de tocht was het wel mooi om te zien. Eén keer was er een tocht met allemaal kleine kindjes die op een “troon” gedragen werden en verkleed waren als engeltjes, super schattig.

Verder ben ik nog met Amanda en vrienden van haar naar het strand geweest op een zondag. Dat was een lekker relaxed dagje en heb m’n Spaans goed kunnen oefenen, want het waren allemaal Nicaraguaanse vrienden. We hebben gezwommen en bij een restaurantje op het strand wat gedronken en gekletst en na het strand zijn we naar een restaurant/bar gegaan waar we gezellig wat hebben gegeten en gedanst (helaas bleef dit alleen bij een beetje Merengue en Cumbia, want ook deze jongens konden verder niet dansen).
Afgelopen vrijdag ben ik met Maria (m’n hostzus) en een vriend van haar naar León geweest. Ze hebben mij de grote kathedraal laten zien en Raspado laten proeven. Raspado is één van de typische gerechten hier. Het is een groot ijsblok waar ze ijs vanaf schaven en dan een zoete saus van melk of honing eroverheen gieten. Super lekker, in León schijnt dit het lekkerst te zijn. Daarna zijn we naar de wijk gegaan waar ze tapijten op de grond maken van gekleurd zaagsel. Dit was ook een evenement van Pasen. Het waren tekeningen met een thema dat met Pasen te maken heeft. Helaas begon bijna iedereen pas net met de voorbereidingen van de tapijten, waardoor we er maar één hebben kunnen zien die wel al bijna af was. Daarna zijn we naar een bar gegaan om te lunchen, wat ook erg gezellig was en waar we plannen hebben gemaakt om een keer terug te gaan voor een weekend.

Voor Earth day heb ik met een project van La Mariposa, een cultureel centrum waar kinderen na of voor school naartoe komen, afval verzameld in de “straat” daar en een Piñata gedaan. Een Piñata is een ding van papier marché waar snoepjes ingestopt worden en iemand met een stok tegenaan moet slaan om de snoepjes eruit te krijgen. Dit wordt vaak gedaan bij feesten of verjaardagen voor kinderen. In dit geval was het als beloning voor het opruimen van de buurt. Uiteindelijk moest ik tegen de Piñata aanslaan, omdat ik het langst was en dus hoger kon slaan in verband met alle kinderen die eromheen stonden.

Over precies een week kan ik pap en mama verwelkomen in Nicaragua! :) En hen eindelijk Nicaragua en mijn leven hier laten zien. Na een week hier gaan we lekker een weekje op vakantie :D Kan niet wachten!

Ik hoop dat het met jullie ook allemaal goed gaat :D

Hasta luego, saludos!